Güneş Sonrası

Yönetmen: Charlotte Wells

İngilizce Adı: Aftersun

Yapım Yılı: 2022

Babasını son görüşünün üzerinden 20 yıl geçtikten sonra, Sophie'nin elinde kalan, beraber yaptıkları son tatilin bölük pörçük bir video kaydı ve o tatile dönük birkaç hatıranın zihininde bıraktığı bir kolajdır. Bugünden düne bakıldığında "yokluğun" bıraktığı karanlık vakum daha da çok açığa çıkmaktadır. 

Tür:     Romantik, Dram

Yazar: Charlotte Wells

Kast:   Paul Mescal, Frankie Corio Celia, Rowlson-Hall

Öne Çıkanlar:

“...Sana bakarken çok uzaklarda sönmekte olan bir yıldıza bakar gibiyim... Belki o yıldız şu anda artık yok ama onun ışığı bana herşeyden daha gereçek görünüyor...”

Haruki Murakami 

Bir ayrılık ve arada kalan çocuklarda oluşan kapatılması  neredeyse imkansız duygusal boşluklar. Kendisinden memnun olmayan bir baba Callum, kendiyle barışık yaşamak için sarıldığı doğu felsefesinin getirdiği içe dönüklükle birlikte kızıyla duygusal bağ geliştirme arasındaki tezatlığı aşma savaşı. Charlotte Wells Sophie'nin gözünden parçalı hatıralarını birleştirme arayışına girmiş, Güneş Sonrası'nda. 

Tüm hikaye çocuk Sophie'nin gözünden aktarıldığından, "büyük"lerin merak edeceği detaylar bir bilinmezlik kisvesiyle örtülü kalır; anne-baba -birbirlerini seviyor gözükseler de-neden boşanmıştır, Callum nerede yaşamaktadır, mahkeme celbi ne için gelmiştir, bileğini nasıl kırmıştır vb. Herşey Sophie'nin çocukluğunun masum güzelliği içinde algılanır ve anlatılır. Bu masumiyet sahnesinde Callum'un hastalığına da kendisine kızgınlığının nedenlerine de yer yoktur; hatta nasıl öldüğüne bile. 

Beynimizin aradan zaman geçtikçe belki de bir koruma mekanizması olarak kötü anıları silme yönünde eğilimi var. Özünde kötü anılar ve kin duygusu enerji gerektiren uğraşlar ama doğa termodinamik yasaları gereği yüksek enerjiden hiç hoşlanmaz; hele beynimiz kıt olan enerjisini çok daha iyi kullanmak zorundadır. Hemen hepimizin içindeki geçmişe öykünme şeklinde ortaya çıkan o nostalji duygusunun da temellerinde işte bu steril hale getirilmiş hatıralar bütünü var. Geçmişi hasret ie yadetmeyenimiz var mıdır? Hangimiz çocukluğumuzda ya da öğrenciliğimzde yaşadğımız travmaları anmka isteriz? Örneğin en şiddetli duygulardan "kin"in canlı tutulması, sürekli yinelenip genç zihinlere işlenmesi için din gibi enerji tüketici mekanizmalar gerektirir.

Sophie'nin de hatıralarını steril hale getirdiğinden derinleşen hasretiyle başa çıkması daha zordur; hem de o tatlı yaz günlerine ait bir video kaydı bulmuşken. Video ile birleşen güzel hatıralar "harika baba" motifini zihnine giderek daha çok kazıyacaktır. Bu açıdan bakıldığında fotoğraf gibi sanatlar da hafızaya benzer şekilde güzel şeyleri kaydetmek için kullanılır. Çirkinliği ve kötülüğü fotoğraflayan kaç sanatçı vardır ki?  Otel odasına geldiğinde sızmış halde bulduğu çıplak babasının üstünü örttüğünü hatırlar Sophie; gerçekten örtmüş müdür, yoksa bu çirkinliğin kaybedilmesi için zihninin oynadığı bir oyun mudur bilemeyiz. Bileceğimiz, babasının üsütünü aynı durumdayken örtmeyen Nuh peygamberin oğlu Ham gibi lanetlenmeyecek oluşudur. 

Filmin Türkçe'ye yanlış çevrilmiş adı içerdiği güzel mesajı da törpülüyor. "Aftersun" aslında güneşlendikten sonra derinin maruz kaldığı yıpranmayı önleyici kremin türü; güzel ve steril hatıraların kırık ruh dünyasını tedavi etmesiyle benzer işleve sahip yani. Mavi gökyüzünün altında baba ile biricik kızının bu duygu yüklü bol güneşli yaz kaçamağı Sophie için başka bir şeyle kıyaslanamaz bir tad taşır; artık "sadece aynı gökyüzünü ve güneşi paylaştıklarını duyumsayarak yaşadağı birliktelik" ete kemiğe bürünmüştür; babası kendi ile olan savaşını kazanıp, kızı ile beraber yatamasa, oyun oynamasa ya da karaoke yapamasa bile.  

Ender Şenkaya

Ekim 2025