Drive My Car

Yönetmen:  Ryûsuke Hamaguchi

İngilizce Adı: Drive My Car

Yapım Yılı: 2021

Hayran olduğu televizyon yapımcısı eşinin beklenmedik kaybının ardından içine dönen Kafuku, Hiroshima’dan sıra dışı bir Vanya Dayı uyarlaması için yönetmenlik teklifi alınca kabuğundan çıkmaya karar verir.  Kısa zamanda derin hüznünü paylaşacağı bir yol arkadaşı bulacaktır. Acıların üzerini örttüğü gerçeklerle yüzleşebilme üstüne bir Haruki Murakami uyarlaması. 

 

Tür:     Dram 

Yazar:  Haruki Murakami (kısa hikaye), Ryûsuke Hamaguchi, Takamase Oe

Kast:    Hidetoshi Nishijima, Tôko Miura, Reika Kirishima 

Öne Çıkanlar:

İnsan “kendi kendini inşa eden” bir varlıksa, o varlığın harcı da herhalde yaşadığı acılar olsa gerek. Acılarla baş etme yöntemlerimiz kişiliklerimizin en ayırt edici unsuru oluyor genelde. Pek azımız ise karşımızdakinin acısını yönetme şeklini derinden duyumsayıp ona tolerans gösterebiliyor.  Kimi durumlarda da derin acılar, ayn kişi içinde tamamıyla farklı kişiliklerin ortaya çıkmasına neden olabiliyor; Kafuku’nun güzel eşi Oto’da olduğu gibi. 

Kafuku, çocuk yaşlarında kaybettikleri kızlarının ardından bunalıma sürüklenen eşi Oto ile beraber belki de hayata tutumayı başardıklarını sandığı anda eşinin beklenmedik kaybı ile bir kez daha sarsılacaktır. Her ne kadar içinde farklı karakterler oluşturmuş Oto’nun kendisini farklı boyutlarda aldattığını kabullenmiş olsa da, bu yoksunluk hali Kafuku’yu hızla bir vakumun içine çeker. Böyle bir anda, Hirsohima’da bir festivalden gelen çok dilli bir Vanya Dayı uyarlamasına yönetmenlik yapma teklifi, geçmişin girdabından çıkmak için bir umut ışığı olmuştur. Geçmişiyle arasında kalan önemli bir anı-bağını oluşturan kırmızı Saab otomobiliyle yola çıkan Kafuku için otomobilinin bir obje olmaktan çıktığı bu noktadan sonra anlaşılır. Her ne kadar Murakami’nin kısa hikayesinde üstü açık sarı renkli bir araç anlatılsa da, Hamaguchi’nin büyük olasılıkla otomobilde geçecek uzun diyaloglarda üstü açık bir aracın yaşatacağı sorunlar nedeniyle kapalı ve tezat renkte bir seçime gittiği düşünülebilir. Kafuku’nun, uzun yolculuklarında bu otomobilin içinde Oto’nun sesinden Vanya Dayı’yı dinlemekte olması, otomobilin bir obje olmaktan çıkıp, etkileşim içine girilen bir varlık haline getirilişinin bir diğer göstergesidir. Hatta, sırf bu nedenle,yolculuklar boyu Oto’yu dinlemek için Hiroshima’da şehirden oldukça uzak bir konaklama noktası seçmiştir. 

Hiroshima’da ise Kafuku’yu kötü bir sürpriz bekler; festival komitesi daha önce karşılaştıkları yasal sorunlar nedeniyle yönetmenin kendi aracını kullanmasına izin vermemektedir. Kafuku için bir araçtan öte olan otomobiline bir şöför kabul etmek son derece rahatsız edici olsa da elinde çok seçenek yoktur. Böylece yolları yetenekli Misaki ile birleşmiş olur. Japonya için ters tarafta (solda) direksiyonlu bir aracı kusursuz kullanabilen Misaki’nin Kafuku’nun güvenini kazanması çok sürmeyecektir. Bu belki de, her zaman “başka bir yol bulunabileceğinin” ve temel farklılıkların bile giderilebileceğinin sembolik bir işaretidir. 

Tiyatro oyunu seçmelerine katılan uzak doğunun çeşitli ülkelerinden tamamen farklı diller konuşan oyuncular arasında Oto’nun da sevgilisi olduğundan şüphelendiği Koji’nin yer alması, Kafuku için baş edilmesi güç geçmiş bağlarından birisi olarak ortaya çıkması yeni bir travma yaratmaz; ne de olsa ikisi de bir zamanlar “aynı kadını sevmişlerdir.”  Bir tiyatro oyununun 4-5 farklı dilde ve birbirini anlamayan oyuncular arasında oynatmak gibi iddialı bir işe soyunmuştur Kafuku. Dil kültürleri ayırıcı olsa da “ses”ler birleştirici öğe olarak ele alıp farklı bir etkileşim ortaya çıkarabilecek midir? Vanya Dayı birbirinin dilini konuşmasalar da -dilsiz bir oyuncu da dahil-, sadece çıkartılan sesler yoluyla hisseden ortak bir kültürel potaya dönüşür. Filmin ünlü repliğinde söylendiği gibi; “birini tanımak (anlamak) istiyorsan önce kendi içine dönebilmelisin.” Burada filmin İngilizce adı “Drive My Car” ile Japoncası “ Doraibu mai kâ” arasındaki ses benzerliğinin bir rastlantı olmadığı anlaşılır. 

Oyunun baş rolü Koji’nin yaşadığı sorun sonrası, ezbere bildiği  replikleri oynamak Kafuku’ya kalacaktır. Miskai ile yaptıkları uzun yolculuklar, ikili arasında farkında olmadıkları bir bağı açığa çıkarmaya adaydır. Oyunun sergilenmesinin ardından -tabi otomobille- Hiroshima’dan Hokkaido’ya yani belki de dünyanın en ıssız köşelerinden birine uzun bir yolculuğa çıkarlar. Orada olmuş bir heyelan sırasında annesini kaybetmiş Misaki’nin acısını anlamaya çalışır Kafuku. İşin ilginç yanı Misaki’nin annesinin de aslında çift kişilikli olduğudur; hem gaddar bir anne hem de “sevecen bir küçük kızı” yıllarca içinde barındırmış, Misaki’nin ikilemler içinde yaşamasına neden olmuştur. Ve kader çift kişilikli bu iki farklı kadının acılarını taşıyan iki ayrı kişiyi bir şkilde bir araya getirmiştir. Homaguchi bu birlikteliğin niteliği hakkında ipucu vermez. Son sahnede Misaki’nin kullandığı kırmızı renkli aynı model Saab’ın plakası farklıdır, nedenini düşünmek de izleyiciye kalır. 

Ender Şenkaya

Nisan 2022